گاهی اوقات در مواجهه با برخی موضوعات و واقعیات آن قدر بد عمل می کنیم که نگو و نپرس. چهارشنبه سوری یکی از آن موضوعاتی است که به نظرم در سال های گذشته ، در مورد آن دچار تفریطی شدیم که حالا به یک روز خطرناک برای بخش اعظمی از جامعه تبدیل شده است. در یک سو نهادهای مسئول و رسانه ها دایما" اطلاعیه داده و بیانیه های اخلاقی ، ارشادی و گاه قهر آمیز صادر می کنند ، خانواده ها دل نگرانند و نمی دانند چه کنند و در سوی دیگر بچه ها اعم از نوجوان و جوان در حال خرید وجمع آوری انواع و اقسام مواد محترقه و به معنای واقعی کلمه انفجاری! حالا این که در این بین عده ای از خدا بی خبر هم در حال سود جویی هستند ، بماند.
ایکاش برای چنین مناسبت هایی در زمان خودش ، سیاست ها و برنامه های ملی و محلی تدوین می شد . شاید اگر رسم زیبا ، پر محتوا و در عین حال توأم با شور و نشاط "قاشق زنی"ترویج می شد امروز چهارشنبه سوری مطمئن تری داشتیم.
در دانشنامه آزاد ویکی پدیا آمده است:" چهارشنبه‌سوری نام جشنی باستانی و برگرفته از آیین زرتشتی است که ایرانیان از ۱۷۰۰ سال پیش از میلاد تاکنون در آخرین شب چهارشنبه (سه شنبه شب) هر سال، آن را با روشن کردن آتش و جشن و شادی در کنار آن برگزار می‌کنند. جشن آتش در واقع پیش درآمد جشن نوروز است که نوید دهنده رسیدن بهار و تازه شدن طبیعت است."
در روز های باقی مانده تا چهارشنبه سوری به جای نفی و برخورد قهری با آن تلاش کنیم در کنار آگاهی رسانی به جوانان ، سنت های پسندیده را معرفی و از چهارشنبه سوزی جلوگیری کنیم .